location: Ελλάδα

Γλυκός, σκέτος, μέτριος, με γάλα ή χωρίς, με πάγο ή παγωτό ή χωρίς, χτυπημένος ή αχτύπητος, δυνατός ή και ντεκαφεϊνέ, ο φραπέ είναι σε κάθε περίπτωση δροσιστικός και διεγερτικός. Τα συστατικά του απλά: στιγμιαίος καφές και νερό προαιρετικά με ζάχαρη, γάλα και πάγο, ανακατεύουμε και απολαμβάνουμε με σπαστό, κατά προτίμηση, καλαμάκι. Ο εθνικός μας καφές, όπως συχνά χαρακτηρίζεται, λέγεται πως επινοήθηκε τυχαία το 1957 στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης από τον Δημήτρη Βακόνδιο, υπάλληλο στο περίπτερο της ελβετικής εταιρείας Nestlé που παρασκευάζει τον στιγμιαίο καφέ Nescafé, ο οποίος έχει σε μεγάλο βαθμό ταυτιστεί με τον φραπέ. Επειδή, λοιπόν, ο Βακόνδιος δεν … Read more

Μια φρεσκοψημένη πίτα μπορεί να κάνει όλο το σπίτι να ευωδιάζει. Μπορεί να γίνει το κέρασμα που θα καλωσορίσει, το πρωινό που θα χορτάσει, το φαγητό που θα συγκεντρώσει αγαπημένα πρόσωπα γύρω από ένα τραπέζι, με ή χωρίς αφορμή. Φτιαγμένη με απλά υλικά, άλλοτε αλμυρή κι άλλοτε γλυκιά και σε διάφορες παραλλαγές, η πίτα κατέχει ξεχωριστή θέση στο ελληνικό τραπέζι. Δύο -ή και περισσότερα- φύλλα ζύμης, τυλίγουν μια νόστιμη γέμιση από φρέσκα υλικά εποχής, συνήθως λαχανικά ή χόρτα, στα οποία προστίθενται αυγά και τυρί. Το ελαιόλαδο δίνει νοστιμιά και δένει τα υλικά και το ψήσιμο γίνεται στον φούρνο ή σπανιότερα … Read more

Διαυγής χρυσός. Πλούσια γλυκιά γεύση που η ανάμνησή της μένει αξέχαστη στο στόμα. Αυτό είναι το ελληνικό μέλι. Μια πολύτιμη υπερτροφή γνωστή σε κάθε ελληνικό σπίτι. Μια φέτα φρεσκοψημένο ψωμί, ένα καλό γιαούρτι, απογειώνονται με μια κουταλιά από το «νέκταρ των θεών», που ξεχωρίζει τόσο για τη γεύση του όσο και για τη μεγάλη θρεπτική του αξία, γνωστή ήδη από την αρχαιότητα. Το «μελίκρατον», ένα μείγμα από γάλα και μέλι, αποτελούσε στην αρχαία Ελλάδα συνηθισμένο ρόφημα για τα παιδιά στην ανάπτυξη, ενώ λέγεται πως μια διατροφή με «οινόμελο» (μέλι με κρασί) και ψωμί, ήταν το μυστικό της μακροζωίας του φιλόσοφου … Read more

Γνήσιο θρεπτικό γιαούρτι, παξιμάδια και φρεσκοψημένο ψωμί, μέλι εξαιρετικής ποιότητας, ελιές, φρέσκα φρούτα και βιολογικά αυγά γίνονται η βάση πάνω στην οποία η κάθε περιοχή της Ελλάδας χτίζει τη δική της προϊοντική ταυτότητα προσκαλώντας μας σε μια πραγματική γευστική γιορτή. Με το ξύπνημα της μέρας το τραπέζι στρώνεται με γεύσεις και αρώματα που τέρπουν τις αισθήσεις, προσφέρουν ενέργεια και αποθεώνουν την πλούσια ελληνική γαστρονομική παράδοση. Η Μεσογειακή Διατροφή, που όχι μόνο είναι μια αναγνωρισμένα ωφέλιμη για την υγεία διατροφική τάση αλλά και αποτελεί σύμφωνα με την UNESCO άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας, ξεδιπλώνεται έτσι στο πρώτο γεύμα της ημέρας και … Read more

Λευκή, χαρακτηριστικά υπόξινη γεύση που παντρεύεται μοναδικά με χίλια δυο διαφορετικά υλικά. Με φρούτα για πρωινό. Με μέλι και καρύδια για επιδόρπιο. Με σκόρδο και αγγούρι για το περίφημο ελληνικό τζατζίκι. Με τυρί, αυγά ή λαχανικά, για παραδοσιακές πίτες και τοπικά γλυκίσματα. Αυτό είναι το ελληνικό γιαούρτι. Κουταλιές γνήσιας ελληνικής παράδοσης, πολυταξιδεμένες και αναγνωρισμένες για τη μοναδική τους νοστιμιά και την υψηλή διατροφική τους αξία. Το γιαούρτι αποτελεί μια απολαυστική αλλά και υγιεινή επιλογή για πρωινό ή ένα ελαφρύ γεύμα. Εύπεπτο, ελαφρύ και ιδιαίτερα θρεπτικό, δημιουργείται από φρέσκο γάλα, αγελαδινό, πρόβειο ή ακόμη και βουβαλίσιο, το οποίο έχει υποστεί ζύμωση … Read more

Η πίτα του Αγίου Φανουρίου είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου στις 27 Αυγούστου. Σύμφωνα με την παράδοση η φανουρόπιτα παρασκευάζεται με επτά ή εννιά συστατικά. Οι αριθμοί επτά και εννιά συμβολίζουν τα μυστήρια της εκκλησίας, τις μέρες δημιουργίας, αλλά και τα τάγματα τον αγγέλων. Επτά ή εννιά υλικά φαίνεται να ενισχύουν ακόμα περισσότερο τη δύναμη της πίτας. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ο Άγιος Φανούριος είναι μέγας ευρετής απολεσθέντων αντικειμένων. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα του δημιούργησε το ιδιότυπο λατρευτικό υπόβαθρο της προσφοράς άρτων και γλυκισμάτων την ημέρα της εορτής, τα οποία, αφού ευλογηθούν από τον … Read more

Ιδανικά για το πρωινό, με τυρί, με βούτυρο και μέλι, με αλλαντικά ή με τομάτα και φέτα, τα παραδοσιακά παξιμάδια γίνονται από αλεύρι διαφόρων δημητριακών: καλαμποκιού, κριθαριού, σίτου, σίκαλης  ή και χαρουπάλευρο. Πρόκειται για ψωμί ψημένο δύο φορές, ώστε να αποβάλλει όλα τα υγρά του και να διατηρείται  για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι αυτό, γιατί σε άλλες εποχές, οι οικογένειες δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια να έχουν φρέσκο ψωμί καθημερινά. Το παξιμάδι ήταν  μ΄ άλλα λόγια το ψωμί των φτωχών, αυτών που περνούσαν την ημέρα τους στο χωράφι ή στα ζώα. Τα παξιμάδια τα  συναντάμε από τους αρχαίους χρόνους. Η … Read more

Δεν είναι τίποτε άλλο από μια παχύρευστη πάστα από ψημένο, τριμμένο, ξεφλουδισμένο σουσάμι, που χρησιμοποιείται στις κουζίνες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Στις χώρες αυτές είναι κοινό συστατικό σε σάλτσες και σούπες και ιδίως στην παρασκευή χούμους, ταχινοσαλάτας και ταχινόσουπας. Η ονομασία “ταχίνι” έχει αραβική προέλευση και πιθανότατα προέρχεται από τη λέξη “ταχάνα” που σημαίνει “αλέθω”. Η καλλιέργεια σησαμιού χρονολογείται από το 1500 π.Χ., όταν, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, καλλιεργούνταν στη Μεσοποταμία, στα εύφορα εδάφη κατά μήκος των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη και χρησιμοποιούνταν κυρίως για την παραγωγή λαδιού. Αποτελεί υπερτροφή μοναδικής αξίας καθότι προέρχεται από 100% αλεσμένο … Read more

Το εδεσματολόγιο στην αρχαία Ελλάδα σώζεται είτε σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής γραμματείας είτε σε καλλιτεχνικές απεικονίσεις της εποχής. Πρώτα στις προτιμήσεις τους ήταν τα δημητριακά, όπως το σιτάρι, το κριθάρι και η βρώμη, τα λαχανικά, όπως τα μαρούλια, τα ραπανάκια, τα αγγουράκια, χόρτα, κρεμμύδια, σκόρδα, μανιτάρια, κολοκύθες, τα όσπρια όπως τα κουκιά, οι φακές και τα ρεβίθια. Από το τραπέζι δεν έλειπαν φυσικά και τα φρούτα όπως τα σταφύλια, τα μήλα, τα αχλάδια τα ρόδια και τα σύκα. Ξηροί καρποί, ελιές, αλλά και γαλακτοκομικά προϊόντα (γάλα, τυρί, γιαούρτι), αυγά, μέλι, καθώς και βότανα, μυρωδικά και μπαχαρικά (ρίγανη, … Read more

Πρόκειται για ένα παραδοσιακό λατρεμένο ελληνικό κέρασμα, που συνδέεται με δροσερές καλοκαιρινές βραδιές και επισκέψεις σε φιλικά σπίτια. Η βανίλια πήρε το την ονομασία «υποβρύχιο» επειδή σερβίρεται βυθισμένο σε γυάλινο ποτήρι με κρύο νερό. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του στη γεύση όπως μαστίχα, βανίλια, ροζ τριαντάφυλλο, φιστίκι. Η παράδοση λέει ότι το αρωματικό αυτό γλυκό το εμπνεύστηκε στην Κωνσταντινούπολη ένας Χιώτης ζαχαροπλάστης. Την έλεγαν «άσπρο γλυκό» και έγινε το αγαπημένο κέρασμα στα αρχοντικά σπίτια της Πόλης. Όταν οι Χιώτες πρόσφυγες πια, επέστρεψαν στο νησί τους, πρόσθεσαν άρωμα μαστίχας. Το παλιό όνομα του γλυκού βανίλια ήταν “ζαχαροκάντιο ζυμωτή”» (αναφέρεται στα κάλαντα της … Read more

Ο τραχανάς αποτελεί μία από τις παλαιότερες τροφές της ανατολικής Μεσογείου. Έχει την όψη μικροσκοπικού χαλικιού και πολλές παραλλαγές. Ο τραχανάς παρασκευάζεται με πληθώρα υλικών, όπως το σιμιγδάλι ή το σταρένιο αλεύρι, το πλιγούρι ή το σπασμένο σιτάρι, ανακατεμένα με γάλα, ξινόγαλο, γιαούρτι ή ακόμα και με πιπεριές ή πολτό λαχανικών και καυτερό μπούκοβο. Η ιστορία του τραχανά ανάγεται στην αρχαιότητα, ως μετεξέλιξη του χυλού με τον οποίο τρέφονταν Έλληνες και Ρωμαίοι. Αναφέρεται μάλιστα και από τον Ρωμαίο συγγραφέα βιβλίων μαγειρικής του 1ου μ.Χ. αιώνα, Μάρκο Γάβιο Απίκιο με όνομα tractae (είδος παχύρρευστου χυλού, τον οποίο χρησιμοποιούσαν για να πήζουν … Read more

Μπορεί εδώ και δεκαετίες οι αλλαγές στον τρόπο ζωής και οι γρήγοροι ρυθμοί που έχουν επιβληθεί να έχουν αποξενώσει τους Έλληνες από παλαιότερες συνήθειες, οι οποίες έχουν πλέον μετατραπεί σε μια μακρινή ανάμνηση ή ένα είδος φολκλόρ, ωστόσο αυτό δεν αναιρεί πως πολλά – αν όχι όλα – από αυτά τα στοιχεία που πλέον χάνονται στην αχλή του χρόνου, υπήρξαν κάποτε αναπόσπαστα κομμάτια μιας ξεχασμένης καθημερινότητας. Ένα από αυτά, είναι και ο οικιακός εξοπλισμός, με άλλα λόγια, το παλιό νοικοκυριό και τα σκεύη που το αποτελούσαν, στοιχεία που ίσως να εξαλείφθηκαν σχετικά νωρίς από τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, … Read more

Ο όρος «Μεσογειακή διατροφή» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις διατροφικές συνήθειες των λαών που ζουν γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Το ιδιαίτερο μεσογειακό κλίμα, οι πολλές ημέρες ηλιοφάνειας αλλά και οι εδαφολογικές συνθήκες και φυσικά η τόσο έντονη παρουσία του θαλασσινού στοιχείου διαμόρφωσαν τη διατροφική κουλτούρα. Ελαιώνες, αμπελώνες και ο βυθός της θάλασσας προμήθευσαν τις πρώτες ύλες για τη βάση του ελληνικού και του μεσογειακού διαιτολογίου. Tο πιο σημαντικό από αυτά παραμένει η εκτεταμένη χρήση του ελαιολάδου. Όλες οι οδηγίες και οι κανόνες που συναντά κανείς σε βιβλία μεσογειακής διατροφής είναι στην ουσία διατροφικές συνήθειες που οι άνθρωποι της υπαίθρου … Read more

Το γλυκό του κουταλιού κατέχει τα σκήπτρα του πιο φιλόξενου κεράσματος σε κάθε νοικοκυριό. Πλάι σε ένα παγωμένο ποτήρι νερό καλωσορίζει φιλόξενα τους επισκέπτες. Σήμερα αποτελεί και δημοφιλή επιλογή των τουριστών, καθώς φεύγοντας, παίρνουν μαζί τους γλυκιές πολύχρωμες αναμνηστικές κουταλιές αμπαλαρισμένες σε μικρά, ασφυκτικά κλεισμένα, γυάλινα βαζάκια. Η ιστορία του φαίνεται να μας πηγαίνει πολλά χρόνια πίσω και να ξεκινά από την ανάγκη των νοικοκυρών να συντηρήσουν φρούτα και άλλους καρπούς για όλο το χρόνο. Άλλοτε λιαστά, άλλοτε μαρμελάδες και άλλοτε σε σιρόπι. Τα γλυκαντικά, όπως ήταν αρχικά το μέλι και έπειτα η ζάχαρη, είναι ουσίες που αποτελούν φυσικό συντηρητικό, … Read more

Αν και «εξωτικά» στην καταγωγή τα μπαχαρικά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής μαγειρικής. Μια οικογένεια φυτών που νοστιμεύουν κάθε συνταγή και καρυκεύουν κάθε λογής πιάτο. Τα μπαχαρικά ταξίδεψαν από την Ανατολή στη Δύση μέσα από τον «δρόμο των μπαχαρικών», τις θαλάσσιες οδούς που ξεκινούσαν από τις δυτικές ακτές της Ιαπωνίας, διέσχιζαν την Ινδονησία και την Ινδία, έφταναν στη Μέση Ανατολή με τελικό προορισμό την Ευρώπη. Σε αυτό το θαλάσσιο δρόμο οφείλεται και η ανάπτυξη του εμπορίου των μπαχαρικών. Η ετυμολογία της λέξης αποδίδεται άλλοτε στην πακιστανική λέξη «μπαχάρ», ενώ κατά άλλες εκδοχές η προέλευση της λέξης είναι αραβική ή τουρκική. … Read more

Καταναλώνεται ζεστό κατά τη χειμερινή περίοδο, σε χαμηλές θερμοκρασίες. Πρόκειται για σκόνη η οποία βράζεται με ζάχαρη ή μέλι και αρωματίζεται με πιπερόριζα. Το σαλέπι παρασκευάζεται από τις ρίζες άγριας ορχιδέας με την ονομασία Orchis mascula ή αλλιώς σερνικοβότανο. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν πως η ορχιδέα ήταν σύμβολο ανδρισμού και γονιμότητας. Πίστευαν πως τρώγοντας κονδύλους ορχιδέας θα μπορούσαν να ευνοήσουν τη γέννηση αρσενικών παιδιών. Πρόκειται για το γνωστό στις μέρες μας σερνικοβότανο. Εκτός από τις μαλακτικές, του αποδίδονται και αφροδισιακές ιδιότητες γι’ αυτό και στην αρχαιότητα ονομαζόταν επίσης «Σατύρειον».Ο Θεόφραστος πρώτος έδωσε την ονομασία Όρχις, εμπνευσμένος από τον μύθο του … Read more

Τα δύο βασικά συστατικά του ρυζόγαλου είναι και τα δύο συνθετικά της λέξης: ρύζι και γάλα. Με πολλές παραλλαγές αυτή η πουτίγκα ρυζιού στην πραγματικότητα, σερβίρεται σε πολλά μέρη του κόσμου. Σερβίρεται ως επιδόρπιο, ως σνακ αλλά και ως μέρος ενός χορταστικού πρωινού. Προσθέτοντας σε αυτή τη βάση, το βρασμένο σε γάλα ρύζι, ξύσμα από εσπεριδοειδή, φιστίκι Αιγίνης, ροδόνερο, μαστίχα ή και κρόκο Κοζάνης δημιουργεί κανείς υπέροχες και νοστιμότατες παραλλαγές του κρεμώδους γλυκίσματος που έχει πολλούς λάτρες. Το κατεξοχήν όμως καρύκευμα που το συνοδεύει είναι η κανέλα. Είτε προσθέτοντας ξυλάκια κανέλας κατά το βράσιμο του ρυζιού, είτε πασπαλίζοντας με τριμμένη … Read more

Φυτό αυτοφυές στην Ελλάδα, καλλιεργούνταν στο Αιγαίο ήδη από το 2.000 π.Χ και μαζί με το λάδι υπάρχει έκτοτε παντού στη ζωή των Ελλήνων: στη διατροφή, στη θρησκεία, στη μυθολογία, στην ιατρική, στη λογοτεχνία, στην τέχνη. Ο Ηρακλής φύτεψε μια ελιά στο ναό της Ήρας στην αρχαία Ολυμπία, μετά την ολοκλήρωση την 12 άθλων του. Η Αθηνά δώρισε στους Αθηναίους την πρώτη ελιά του κόσμου κι έτσι έγινε το ιερό δέντρο της Αθήνας. Το έπαθλο των Ολυμπιονικών ήταν ένα στεφάνι από αγριελιά, ο κότινος. Οι Μυκηναίοι προσέφεραν ελαιόλαδο στους Θεούς, ενώ ο Όμηρος ονόμαζε την ελιά «το υγρό χρυσάφι της … Read more