Αποτελεί εξαιρετικό και σχεδόν αχώριστο ταίρι του ελληνικού καφέ, αλλά και κέρασμα που βρίσκει κανείς σε κάθε νοικοκυριό.

Ενδιαφέρον αποτελεί ότι τα κουλουράκια τα συναντάμε τον 7ο αιώνα μ.Χ στην Περσία, και ήταν αποτέλεσμα πειραματισμών και δοκιμών της θερμοκρασίας του φούρνου. Το εμπόριο και οι ανταλλαγές πληθυσμών, τα έφεραν στην Ευρώπη και από εκεί στον υπόλοιπο κόσμο. Τα κουλουράκια έχουν τις εκδοχές σε όλο τον πλανήτη, αφού κάθε χώρα έχει το δικό της κουλουράκι για να βουτάει στον καφέ, να τρώει σαν επιδόρπιο ή σαν δυναμωτικό σνακ.

Στην Ελλάδα τα κουλουράκια έχουν την τιμητική τους το Πάσχα ενώ κατά τη διάρκεια του ψησίματος τους μοσχοβολάει όλο το σπίτι. Τα πασχαλινά κουλουράκια  ψήνονται λίγες μέρες πριν το Πάσχα, συνήθως τη Μ.Πέμπτη, ευωδιάζουν βούτυρο, είναι τραγανά και λιώνουν στο στόμα. Στις περισσότερες συνταγές τους έχουν βάση τα αυγά και το αλεύρι, ενώ το πιο σημαντικό υλικό τους είναι αυτό που τα κάνει να μοσχοβολούν:  πορτοκάλι, λεμόνι, μέλι,  κανέλα, αμύγδαλο, βανίλια, ταχίνι, κρασί, μπύρα, ούζο και γλυκάνισο,  σοκολάτα ή κακάο. Τα βρίσκουμε και νηστίσιμα χωρίς αυγά και γάλα αλλά και με λάδι. Λογιών λογιών γεύσεις όσες και η φαντασία της νοικοκυράς. Ξεχωριστή μνεία γίνεται και στα πιο παραδοσιακά, τα φθινοπωρινά μουστοκούλουρα, πλασμένα με μούστο που βρίσκει κανείς όταν ξεκινά ο τρύγος στα τέλη του καλοκαιριού.

Ένας ελληνικός καφές με ένα κουλουράκι στο πιατάκι, αποτελεί για κάποιους μια κλασική απόλαυση για το ξεκίνημα της ημέρας.