Το λουκούμι μπορεί να θεωρείται ότι είναι τουρκικής προέλευσης γλύκισμα, ωστόσο, υπάρχουν περιοχές της Ελλάδας που φημίζονται για την παραγωγή του. Η Σύρος, η Κομοτηνή και οι Σέρρες είναι κάποιες από τις περιοχές γνωστές για τις κυβικού σχήματος γλυκές μπουκίτσες που δημιουργούν αυτή την υπέροχη λαστιχωτή αίσθηση στον ουρανίσκο.
Στη Σύρο το λουκούμι έφτασε από την Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 19ου αιώνα από Χιώτες πρόσφυγες, οι οποίοι πρόσθεσαν και τη γνωστή μαστίχα στο γλύκισμα. Λέγεται πως αυτό που δίνει στο συριανό λουκούμι τη μοναδική του γεύση είναι το υφάλμυρο νερό του νησιού μαζί με την εμπειρία χρόνων που ακολουθεί την τέχνη της παρασκευής λουκουμιών. Στην Κομοτηνή, τα σουτζούκ λουκούμ, όπως λέγονται τα λουκούμια, ξεχωρίζουν για τον τρόπο που τοποθετούνται στο εσωτερικό τους τα καρύδια και για το σχήμα τους που μοιάζει με σουτζούκι (μεγάλο λουκάνικο). Στις Σέρρες, από την άλλη, βρίσκουμε τους ακανέδες, μια ακόμα παραλλαγή του γνωστού λουκουμιού, οι οποίοι φτιάχνονται με βούτυρο και απαιτούν ιδιαίτερη τεχνική στο ψήσιμο και το βράσιμο. Σήμερα, η τεχνολογία έχει δώσει στους ζαχαροπλάστες τα μέσα για την πιο εύκολη παραγωγή αυτού του ιδιαίτερου γλυκού. Παλαιότερα απαιτούνταν ώρες ανακατέματος στο χέρι και προσοχή για τη σωστή μεταχείριση του μείγματος (νερό, ζάχαρη, άμυλο και άρωμα) στο βράσιμο και το ψήσιμο, αλλά τώρα πια, οι τεχνίτες μπορούν να πειραματίζονται με διαφορετικές τεχνικές και αρώματα και να μας προτείνουν νέες γεύσεις, πέρα από τις παραδοσιακές –τριαντάφυλλο και μαστίχα.
Παραδοσιακά, το λουκούμι είναι πάντα παρόν στην ελληνική κουλτούρα. Από κέρασμα σε μια απλή επίσκεψη μέχρι τον γάμο και την κηδεία, το λουκούμι σερβίρεται για να συνοδεύσει και να γλυκάνει την καθημερινότητά μας, τη χαρά ή τη λύπη μας.