Το ιδανικό πρωινό περιλαμβάνει συνήθως μαρμελάδα φρούτων. Την αλείφουμε στο ψωμί ή στη φρυγανιά με βούτυρο ή χωρίς και απολαμβάνουμε μοναδικές γεύσεις και χρώματα στο πιάτο μας χορταίνοντας παραπάνω από μία αισθήσεις.
Οι πρώτες μαρμελάδες λέγεται ότι παρασκευάστηκαν αρχικά στην αρχαία Ελλάδα σε μια προσπάθεια συντήρησης των κυδωνιών με μέλι. Έτσι προέκυψε το «μελίμελον», το οποίο επεξεργάστηκαν με τη σειρά τους οι Ρωμαίοι για να ανακαλύψουν την πηκτίνη που προέκυπτε κατά τη βράση των φρούτων. Από τότε μέχρι σήμερα το γλυκό αυτό παρασκεύασμα έχει επιβιώσει και έχει διαδοθεί σε όλον τον κόσμο. Πλέον βασικό συστατικό μαζί με το φρούτο ή τον συνδυασμό φρούτων που επιλέγουμε, είναι η ζάχαρη. Λέγεται ότι η μαρμελάδα εφευρέθηκε στην (σχεδόν) σημερινή της μορφή γύρω στο 1560 από έναν γιατρό της βασίλισσας της Σκωτίας, Μαρίας, ο οποίος για να τη συνεφέρει από τη ναυτία κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού της από τη Γαλλία στη Σκωτία, ανακάτεψε πορτοκάλι με ζάχαρη. Λόγω αυτής του της κίνησης προέκυψε και μια ετυμολογική εκδοχή της μαρμελάδας: “Marie est malade” (“η Μαρία είναι άρρωστη”). Όσο ελκυστική κι αν ακούγεται αυτή η ιστορία, ωστόσο, οι ειδικοί της γαστρονομίας διαφωνούν και επιμένουν ότι η λέξη προέρχεται από το πορτογαλικό marmelo το οποίο σημαίνει κυδώνι και προχωρώντας προς τα πίσω συνδέεται με το αρχαιοελληνικό μελίμελον.
Όπως προκύπτει, η ποικιλία φρούτων και λαχανικών που υπάρχουν στην Ελλάδα οδήγησε από πολύ νωρίς στην ανάγκη εύρεσης τρόπων συντήρησης τους. Έτσι εφευρέθηκε η αγαπημένη σε μικρούς και μεγάλους μαρμελάδα η οποία αφενός βοηθάει στη συντήρηση και κατανάλωση φρούτων εποχής σε όλη τη διάρκεια του χρόνου και αφετέρου γλυκαίνει τις μέρες μας αρωματίζοντάς ταυτόχρονα με τις πιο φρουτένιες μυρωδιές και γεύσεις.