Η λέξη μεζές συνδέεται με τις κοινωνικές συνευρέσεις, τις παρέες και τα μικρά πιατάκια στο τραπέζι γεμάτα λιχουδιές, μικρογραφίες γευμάτων, τις μαζώξεις σε ηλιόλουστες βεράντες το καλοκαίρι, το τσιμπολόγημα σε μικρά κουτουκάκια ιδανικά καταφύγια για το χειμώνα. Η συνοδεία κρασιού, μπύρας τσίπουρου, ρακής ή ούζου κρίνεται αναγκαία. Η λέξη προέρχεται από τα περσικά μαζέ (maze), που σημαίνει “γεύση” όπως ακριβώς και η τουρκική έννοια meze. Ο μεζές έχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία και την κουλτούρα της χώρας μας. Από την αρχαιότητα ακόμα, Έλληνες και Ρωμαίοι, συνήθιζαν σε γιορτές να απολαμβάνουν μικρά πιάτα με φρέσκα φρούτα, κρασί, τυρί, ελιές και λαχανικά με την συνοδεία κρασιού. Οι μεζέδες ήταν συνηθισμένοι και σε άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Ο μεζές σερβίρεται ως ορεκτικό για να καλωσορίσει το γεύμα αλλά έχει και την αυτονομία του στο τραπέζι. Όλη η μαγειρική τέχνη και η ευφάνταστοι συνδυασμοί μπορούν να προσφέρουν μοναδικούς μεζέδες. Το πιρούνι ξεκινά το ταξίδι του από τα όξινα τουρσιά που ανοίγουν την όρεξη στα όστρακα και τα θαλασσινά, σε κολοκυθοκεφτέδες και τυροκροκέτες, κάνει μια στάση στα ντολμαδάκια ενώ μπορεί να σταματήσει σε μια μπουκιά λαχταριστής χοιρινής τηγανιάς.