Με λεπτό φύλλο και γέμιση από κρέμα ή τυρί, η μπουγάτσα είναι μια ιδιαίτερη πίτα, που απογειώνει το πρωινό. Αν και μπορεί κανείς να συναντήσει μπουγάτσα και με άλλη γέμιση, όπως σπανάκι ή κιμά, η μπουγάτσα με κρέμα ή με τυρί θεωρείται η πιο αυθεντική.
Τη μπουγάτσα έφεραν στην Ελλάδα Μικρασιάτες πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Γι’ αυτό και έγινε γνωστή και υιοθετήθηκε αρχικά στη Βόρεια Ελλάδα, όπου είναι πολύ δημοφιλής κυρίως στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες. Βέβαιο πάντως είναι ότι ήταν πολύ διαδεδομένη μεταξύ των Ελλήνων της Πόλης και της Σμύρνης. Με τον καιρό εξαπλώθηκε από τη Μακεδονία ως την Ήπειρο, την Πελοπόννησο μέχρι και την Κρήτη. Στη Βόρεια Ελλάδα, και όχι μόνο, είναι μια αγαπημένη πρόχειρη τροφή για κάθε ώρα και κάθε περίσταση.
Ορισμένοι υποστηρίζουν, ότι η μπουγάτσα αποτελεί την εξέλιξη του αρχαίου «πλακούντα», που ήταν πίτα με γέμιση είτε γλυκιά είτε αλμυρή.
Υπάρχουν διαφορές στην παρασκευή της μπουγάτσας μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ελλάδας, διαφορές που σχετίζονται με το δίπλωμα του φύλλου και το σερβίρισμα. Στη Νότια Ελλάδα εξάλλου πολλοί συγχέουν τη μπουγάτσα με τυρί με την τυρόπιτα, που όμως δεν είναι το ίδιο πράγμα, γιατί διαφέρουν στο είδος του φύλλου.
Η γλυκιά μπουγάτσα συνήθως πασπαλίζεται με ζάχαρη άχνη και κανέλα. Για τους λάτρεις του πραγματικά γευστικού φύλλου της μπουγάτσας υπάρχει, κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα, και μπουγάτσα σκέτη, δηλαδή σκέτο ψημένο φύλλο μπουγάτσας πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη. Η εμπειρία μιας μπουγάτσας μαζί με τον πρωινό καφέ, ειδικά στις πόλεις της Βόρειας Ελλάδος αποτελεί ένα γλυκό αλλά και ελαφρύ ταξίδι του ουρανίσκου σε μια αυθεντική γεύση από την Ελλάδα των αρχών του 20ού αιώνα. Για τη διάσωση και διάδοσή της διοργανώνεται κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη το φεστιβάλ της Μπουγάτσας.