H μουσταλευριά είναι ένα υγιεινό, μυρωδάτο, παραδοσιακό εποχικό γλυκό. Είναι συνδεδεμένο με το φθινόπωρο και τα κύρια υλικά παρασκευής του είναι ο μούστος και το αλεύρι, όπως το μαρτυρεί και η ίδια η λέξη. Ο μούστος είναι ο χυμός των σταφυλιών που παράγεται πριν από την διαδικασία της ζύμωσης.
Η μουσταλευριά κάνει την εμφάνισή της μετά το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών, όταν και παράγεται ο μούστος. Φιγουράρει σε πήλινα και πλαστικά κεσεδάκια σε γαλακτοπωλεία, φούρνους και ζαχαροπλαστεία, ενώ το μυστικό της επιτυχίας της είναι η καλή αναλογία μούστου και αλευριού.
Η όψη της είναι διαυγής, η υφή της κρεμώδης, ενώ η αίσθησή της δροσερή. Η κρέμα από το χυμό σταφυλιών μας γλυκαίνει χιλιάδες χρόνια τώρα. Ο Αριστοφάνης στον Πλούτο την αναφέρει ως «οινούτα». «Οινούτα» όμως λεγόταν και στο Βυζάντιο, αλλά και «πάστελλος» ή «μουστόπιτα».
Ο Αθήναιος καταγράφει το πετιμέζι, κάνοντας προφανές ότι στον αρχαίο κόσμο αυτή η μορφή του παχύρρευστου μούστου -όπως προκύπτει μετά από βράσιμο- είχε ευρεία χρήση. Ο ίδιος συγγραφέας κάνει λόγο για τον «γλυκίνα των Κρητών», ένα είδος άρτου, ο οποίος παρασκευαζόταν με γλυκό μούστο και λάδι ελιάς. Ο Απίκιος αναφέρει πολύ συχνά την παρασκευή σάλτσας με την προσθήκη σταφίδων και βρασμένου χυμού σταφυλιών.
Η ονομασία της ποικίλλει ανάλογα την γεωγραφική περιφέρεια. Στη Σάμο για παράδειγμα αναφέρεται και ως κουρκούτα, στην Κρήτη κεφτέρια, ενώ στην Κύπρο παλουζές. Η θρεπτική αξία της μουσταλευριάς είναι πολύ υψηλή λόγω αυξημένης περιεκτικότητας σε μεταλλικά άλατα και βιταμίνες. Συγκεκριμένα, ο μούστος είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, βιταμίνη C, καθώς και σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ενώ από μεταλλικά στοιχεία περιέχει ασβέστιο, φώσφορο, κάλιο και σίδηρο. Είναι καλή πηγή φυσικών σακχάρων, με αποτέλεσμα η κατανάλωσή της να δίνει γρήγορη ενέργεια στον οργανισμό.
Η μουσταλευριά σερβίρεται με μια στρώση σουσάμι και μια ιδέα κανέλα.