Αρχεία: Stories

Το κεφίρ ή αλλιώς κεφύριο παρασκευάζεται από οποιονδήποτε τύπο γάλακτος, αγελαδινό, πρόβειο, κατσικίσιο, το οποίο έχει υποστεί γαλακτική και αλκοολική ζύμωση με την προσθήκη κόκκων κεφυριού. Οι «κόκκοι» αυτοί πρόκειται για καλλιέργειες από μύκητες και βακτήρια του γαλακτικού οξέος και μοιάζουν με κουνουπίδι. Το κεφίρ έχει τις ρίζες του στις Παρευξείνιες χώρες και συγκεκριμένα στην περιοχή της Βόρειας Οσσετίας, μεταξύ Ρωσίας και της Γεωργίας. Οι λαοί των χωρών του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής το καταναλώνουν πολλούς αιώνες τώρα. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Μωάμεθ έδωσε τους σπόρους του κεφίρ στους Χριστιανούς και τους έμαθε να φτιάχνουν γάλα κεφίρ. Από … Read more

Ο πλούτος των βοτάνων της ελληνικής γης είναι τεράστιος, γεγονός καθόλου τυχαίο, καθότι αυτή η ποικιλία οφείλεται στο μεσογειακό κλίμα και στη γεωλογική μορφολογία της χώρας. Υπάρχουν χιλιάδες ενδημικά είδη η πλειοψηφία των οποίων είναι αρωματικά με θεραπευτικές ιδιότητες. Η θεραπευτική δύναμη των βοτάνων συνιστά ανεκτίμητη κληρονομιά και χάρη στο μεσογειακό κλίμα, τα ελληνικά φυτά θεωρούνται από τα πιο πλούσια σε θεραπευτικές ιδιότητες παγκοσμίως. Η θεραπευτική αυτή δύναμη των βοτάνων ανακαλύφθηκε επί αρχαιοτάτων χρόνων, με τους Σουμέριους και τους Ασσύριους να είναι οι πρώτοι λαοί που είχαν τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με τα φαρμακευτικά και αρωματικά βότανα. Οι Μινωίτες και … Read more

Μια λιτή συνταγή που σμίγει με μεγολοπρεπείς γεύσεις δημιουργεί ένα μεσογειακό πιάτο, άλλοτε ως εισαγωγή στο κυρίως γεύμα, άλλοτε έχοντας το ρόλο του πρωταγωνιστή και την αυτονομία ενός «πλήρους γεύματος». Η χωριάτικη σαλάτα είναι ο απόγονος του κολατσιού των αγροτών. Λίγη ντομάτα, ελιές και αγγούρι μέσα στο δισάκι αρκούσαν για τη μεσημεριανή ανάπαυλα.Τα ίδια υλικά χρησιμοποιήθηκαν στη μεταγενέστερη χωριάτικη σαλάτα. Χυμώδεις ντομάτες, τραγανά αγγουράκια, ξερά κρεμμύδια λούζονται με λάδι κι αρωματίζονται με ρίγανη κι αλάτι. Η χρήση της φέτας θεωρείται προαιρετική, ενώ ελιές και πράσινη πιπεριά έρχονται να ολοκληρώσουν την χρωματική παλέτα. Κάποιες φορές προστίθεται κρίταμο ή κάππαρη, ξύδι ή … Read more

Με ζάχαρη ή πικρός, με φουσκάλες στο καϊμάκι ή χωρίς, στη χόβολη ή στο μπρίκι, υπάρχουν πολλοί τρόποι να τον «ψήσει» και να τον απολαύσει κανείς. Συχνά χαρακτηρίζεται ως μερακλίδικος ή και της παρηγοριάς μιας και βάσει του εθίμου σερβίρεται στις κηδείες μαζί με κονιάκ και παξιμάδι. Ο λόγος για τον ελληνικό καφέ. Επίσημα, έχει αναγνωριστεί από την UNESCO ως Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Τουρκίας, ωστόσο, τον συναντάμε και ως ελληνικό, αρμένικο, αραβικό, κυπριακό ή μεσανατολικό καφέ, μιας και είναι ο καφές που πίνεται περισσότερο από κάθε άλλο είδος καφέ σε πολλές περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, των … Read more

Μπαίνει στις κατσαρόλες, γίνεται πρωταγωνίστρια σε πολλά πιάτα και αναδεικνύει την ελληνική κουζίνα με μοναδικό τρόπο. Χρωστάει το όνομά στο ότι κόβεται σε μεγάλες τριγωνικές φέτες . Πρόκειται για λευκό τυρί από αιγοπρόβειο γάλα που ωριμάζει σε άλμη. Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία για τη φέτα τα βρίσκουμε την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπου συναντάμε την ονομασία «πρόσφατος» (φρέσκο). Συνδέεται στενά με την Κρήτη όπου ένας Ιταλός ταξιδιώτης στην Κάντια, την σημερινή περιοχή του Ηρακλείου, στα γραπτά του από το 1494 κάνει μνεία στις διαδικασίες σκλήρυνσης της σε άλμη, στην εμπορία και στην αποθήκευσή της. Η λέξη «φέτα» έχει μια ενδιαφέρουσα … Read more

Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Η απάντηση παραμένει ένα ανεξήγητο μυστήριο και ένα διαχρονικό αίνιγμα που διχάζει ακόμα και την επιστημονική κοινότητα. Ωστόσο αυτό που δεν χωράει καμία αμφιβολία είναι το γεγονός πως το αυγό (όπως και η κότα) είναι συνδεδεμένο με τις διατροφικές συνήθειες διαφόρων λαών, μεταξύ των οποίων και του ελληνικού. Είτε βραστό (σφιχτό ή μελάτο), είτε τηγανητό, είτε στον φούρνο, είτε και ωμό ως βάση για μια πληθώρα παρασκευών όπως μαρέγκα, σαντιγί, ζύμες, γεμίσεις, σάλτσες κ.ά., το αυγό κατέχει τον τίτλο μιας από τις πιο βασικές και συμπυκνωμένες τροφές που μπορεί κανείς … Read more

Αποτελεί εξαιρετικό και σχεδόν αχώριστο ταίρι του ελληνικού καφέ, αλλά και κέρασμα που βρίσκει κανείς σε κάθε νοικοκυριό. Ενδιαφέρον αποτελεί ότι τα κουλουράκια τα συναντάμε τον 7ο αιώνα μ.Χ στην Περσία, και ήταν αποτέλεσμα πειραματισμών και δοκιμών της θερμοκρασίας του φούρνου. Το εμπόριο και οι ανταλλαγές πληθυσμών, τα έφεραν στην Ευρώπη και από εκεί στον υπόλοιπο κόσμο. Τα κουλουράκια έχουν τις εκδοχές σε όλο τον πλανήτη, αφού κάθε χώρα έχει το δικό της κουλουράκι για να βουτάει στον καφέ, να τρώει σαν επιδόρπιο ή σαν δυναμωτικό σνακ. Στην Ελλάδα τα κουλουράκια έχουν την τιμητική τους το Πάσχα ενώ κατά τη … Read more

Τα εσπεριδοειδή είναι αειθαλή δέντρα. Η ελληνική μυθολογία αναφέρει πως τα εσπεριδοειδή ήταν το δώρο που η έκανε η Γαία στο γάμο του πατέρα των Θεών, του Δία, με την Ήρα. Αυτό το θεϊκό δώρο, που κρατήθηκε στου κήπους των Εσπερίδων, μακριά από τους θνητούς, καλλιεργήθηκε στον κάμπο των Χανίων. Οι Εσπερίδες, νύμφες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας που ήταν κόρες της Νύκτας και του Ωκεανού φύλαγαν μαζί με ένα φίδι που είχε εκατό κεφάλια, το Λάδωνα, «τα χρυσά μήλα». Τα «μήλα» αυτά ο Ηρακλής κατάφερε και έκλεψε, αφού σκότωσε τον Λάδωνα και στη συνέχεια τα έδωσε στον Ευρυσθέα, ο οποίος … Read more

Η αρωματική κανέλα είναι ένα από τα παλαιότερα γνωστά μπαχαρικό που χρησιμοποιείται τόσο στη μαγειρική όσο και στη ζαχαροπλαστική. Προέρχεται από το εσωτερικού του φλοιού των δέντρων του γένους Κιννάμομων τα οποία δίνουν διαφορετικά είδη του μπαχαρικού αυτού. Το πιο ευρέως διαδομένο είδος που χρησιμοποιείται κατά κόρον είναι η κασσία. Η κανέλα ήταν διαδεδομένη ήδη από την αρχαιότητα, όπου ήταν τόσο πολύτιμη που θεωρούνταν κατάλληλο δώρο για βασιλείς, μονάρχες ή και για τους θεούς. Αν και η πηγή της στον κόσμο της Μεσογείου κρατήθηκε μυστική για αιώνες από τους μεσάζοντες που χειρίζονταν το εμπόριο μπαχαρικών, για να προστατέψουν το μονοπώλιό … Read more

Η ποικιλία της διατροφής των Βυζαντινών εξαρτιόταν από τη γεωργική και την κτηνοτροφική παραγωγή κάθε περιοχής, τις κλιματολογικές συνθήκες αλλά και από τα οικονομικά του κάθε νοικοκυριού. Βασική επιδίωξη ήταν η αυτάρκεια, γι’ αυτό κάθε οικογένεια φρόντιζε να καλλιεργεί τα βασικά λαχανικά και να εκτρέφει κάποια ζώα. Τα κυριότερα είδη της διατροφής ήταν το ψωμί, το λάδι, οι ελιές και το τυρί. Βάση της διατροφικής πυραμίδας αποτελούσε το ψωμί. Ο λευκός καθαρός άρτος προοριζόταν για τους πλουσίους, ενώ οι άλλοι αρκούνταν στο μεσοκάθαρον ή το ρυπαρόν ή το πιτεράτον, ανάλογα με την περιεκτικότητα σε πίτουρα. Το κρέας ήταν πολυτέλεια για … Read more

Στο βούτυρο γευόμαστε συμπυκνωμένη την τρυφηλή λιπαρότητα της κρέμας που αναδύεται μέσα από το γάλα. Καθώς στους λαούς που παραδοσιακά τρέφονταν κυρίως με λάδι το βούτυρο ήταν δυσεύρετο και πολύτιμο, έγινε συνώνυμο της καλοπέρασης και της ευημερίας, ενώ για τα «βουτυρόπαιδα» ήταν το τίμημα της πολυτέλειας. Για τους λαούς της Μεσογείου που τρέφονταν σχεδόν αποκλειστικά με ελαιόλαδο το βούτυρο ήταν μια τροφή ακριβή και σπάνια, σημάδι πολυτέλειας. Το Μεσαίωνα ήταν μία από τις απαγορευμένες τροφές στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Αυτό δεν κόστιζε ιδιαίτερα στους κατοίκους του Νότου, που μαγείρευαν κυρίως με λάδι, όμως για τους λαούς του Βορρά, όπου … Read more

Με λεπτό φύλλο και γέμιση από κρέμα ή τυρί, η μπουγάτσα είναι μια ιδιαίτερη πίτα, που απογειώνει το πρωινό. Αν και μπορεί κανείς να συναντήσει μπουγάτσα και με άλλη γέμιση, όπως σπανάκι ή κιμά, η μπουγάτσα με κρέμα ή με τυρί θεωρείται η πιο αυθεντική. Τη μπουγάτσα έφεραν στην Ελλάδα Μικρασιάτες πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Γι’ αυτό και έγινε γνωστή και υιοθετήθηκε αρχικά στη Βόρεια Ελλάδα, όπου είναι πολύ δημοφιλής κυρίως στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες. Βέβαιο πάντως είναι ότι ήταν πολύ διαδεδομένη μεταξύ των Ελλήνων της Πόλης και της Σμύρνης. Με τον καιρό εξαπλώθηκε από τη Μακεδονία ως … Read more